یک سررسیدِ خاک خورده و یک سینه ی کباب
یک ساعت قدیمی و یک تنگِ پر حباب

یک سفره ی بزرگ و سفید و پر از امید
چندین سوال ساده و غمگین و بی جواب

سوز فراق و غصه ی چندین و چند سال
شام سیاه و قحطی خورشید و آفتاب

یک کوزه ی پر از گل نرگس پر از صفا
یک چشم پر ز اشک که خسته شد از سراب

یک قلب پیر، گرفته، شکسته، سرد
یک حال زار، پریشان، کسل، خراب

یک سیب سرخِ  لک زده از سوز انتظار
هفتاد و دو ستاره و یک ماه و یک شهاب

چادر سفیدِ مادر و چشمان خیس او
شاید دعای مادرِ من گشته مستجاب

روزی طلوع می کنی آخر از انتظار
خورشید من!به سفره ی نوروزی ام بتاب
***محمدرضا طاهری***